In memoriam: Albert van der Velde 15 juni 1952 – 27 juni 2020

In Memoriam: Albert van der Velde; 15 juni 1952 – 27 juni 2020

Op 28 december van dit jaar zou het 10 jaar geleden zijn dat een medisch fysioloog, een bedrijfseconoom en een huisarts (Peter Voshol, Martijn van Beek en Albert van der Velde) de fundering legden van Voeding Leeft. Een volle dag brachten zij toen door in Albert’s inspirerende spreekkamer. Ze kenden elkaar nauwelijks, maar ergens gebeurde er iets tussen deze mannen. Mannen vanuit een zeer verschillende achtergrond. Allen echter met eenzelfde zielsbestemming, zo leek het: de wereld op een liefdevolle, oordeelvrije manier bewust maken van de enorme kracht van voeding door het iedereen die er voor open staat intens te laten ervaren. Hierbij moest het nadrukkelijk om meer dan eten gaan. Juist ook mentale, emotionele en spirituele voeding was van belang. En wel zo dat de mens er beter van zou worden, met geen of in ieder geval minder dagelijkse medicijnen. Dat was de droom. ‘Geitenwollensokkenpraat’ was dat in de tijdsgeest van toen. Ook voor een holistische kijk op de mens leek toen nog weinig ruimte in de reguliere zorg. Voor Albert niet. Hij had het gevoel eindelijk thuis te komen. Na 25 jaar zelfstandig huisarts te zijn geweest met een overvolle praktijk in Haarlem aan huis, vond hij eindelijk serieuze medestanders die vanuit hun eigen expertise ook zielsgraag de hemel wilden bestormen. Met de voeten op de grond en de handen uit de mouwen. Met de wetenschap als basis en het gezond verstand voorop. Daarbij was genieten van het leven een basishouding: lachen, dansen en lekker eten met een goed glas wijn. 

De 3 hemelbestormers hadden elkaar helemaal gevonden voor het 2e deel van hun loopbaan. Er kwamen in de jaren erna vele hemelbestormers bij. Er ontstonden vanuit de passie en gezamenlijke missie ondertussen ook dierbare vriendschappen met bijbehorende bijzondere gesprekken. Gesprekken die al snel veel dieper gingen dan alleen over de plannen met Voeding Leeft. Ze gingen over de kleine en ook de grote levensvragen, tot en met gesprekken over de dood en wat er dan daarna zou zijn. Albert had daar een heel duidelijk beeld bij. ‘Als het tijd voor het licht is dan is het tijd. Zorg dat je je leven ten volste geleefd hebt.’ Het is net alsof hij zich daar de laatste maanden al op aan het voorbereiden was. Dus toen zijn arts onlangs zei dat hij nog kort te leven had, was het voor Albert helder. Hij ging naar huis, pakte zijn symbolische koffers (of ontdeed zich juist van zijn bagage) en ging definitief op zijn laatste reis.   

Bij Albert kon je letterlijk altijd terecht. En andersom kon hij je bellen en vroeg dan heel bescheiden: “Heb je even een tel?” Terwijl je vaak juist omgekeerd dacht: “wat fijn dat jij even tijd hebt…” Het was vooral heerlijk om echt bij hem te zijn, alleen al in zijn aanwezigheid. In zijn droomhuis, midden in Haarlem, met een paradijselijke tuin. Vooral ook was een bepaalde sereniteit in zijn huis echt voelbaar. Het was de perfecte bodem om met elkaar niet alleen tot Voeding Leeft te komen maar ook tot Keer Diabetes2 Om in 2013, het eerste Arts en Voeding Congres in 2012 (nu Arts en Leefstijl Congres), de leergang voor diëtisten en de basis van onze andere programma’s.. Vanuit die bodem zijn er vele mensen geïnspireerd geraakt in een andere manier van leven.

De Arts & Voeding congressen, waarvan de oorsprong in 2012 in zijn stad Haarlem lag, waren echt zijn kindje. Naast zijn drukke praktijk werkte hij tot diep in de nacht alle details uit. Niets was hem te gek of onmogelijk. Heel  bijzonder hoe hij de telefoon pakte en grootheden als Robert Lustig en Dariush Mozafarrian gewoon opbelde om ze te vragen als spreker in 2013 en 2014. Hij kreeg ze vrijwel meteen aan de lijn en ze zeiden ook meteen toe. Magisch vonden wij dat. Albert vond dat heel gewoon.. 

Boos, chagrijnig of prikkelbaar zag je hem eigenlijk zelden. Wel hebben wij hem een keer flink buiten zijn comfort zone meegemaakt bij de eerste pilot van Keer Diabetes2 Om. Waarbij een deelnemer heel boos op hem werd omdat hij verwachtte dat Albert hem persoonlijk beter ging maken, hem ging genezen. Terwijl Albert altijd zo prachtig kon uitdragen dat hij als dokter niemand kon genezen, doch wel iemand kon begeleiden in zijn eigen herstel c.q. genezingsproces. En dat ook het liefst deed in zijn werk als integraal huisarts. Er helemaal voor iemand zijn en de verantwoordelijkheid geheel bij de ander te houden. Dat was wat Albert deed.

Albert had een brede interesse, op allerlei vlakken op aarde en tussen hemel en aarde. Meditatie was voor hem als ontbijten voor de meeste mensen: een primaire levensbehoefte. Hij had ook zo zijn eigen vocabulaire. Zo kon je hem over de meest ingewikkelde vraagstukken bellen en dan sprak hij wijs en weloverwogen “daar zal ik eens even op reflecteren”. Dan kon je even wachten op het antwoord, maar wist je zeker dat het ergens in essentie juist was..

‘Albert was een man om van te houden’, schreef een collega bestuursgenoot zo treffend. Zo humble. ‘Een lieve, enthousiaste, inspirerende, heldere paradijsvogel’ schreef een ander bestuurslid van het eerste uur.   Door andere collegae werd Albert omschreven als: goedheid, natuurlijk, verlichtend, levensgenieter, visionair, evenwichtig, wijs, nieuwsgierig, verrassend, verfrissend, vertrouwd. Albert was voor velen als een mentor, een meester. En altijd was er een natuurlijke, innerlijke rust. Bij Albert voelde je je thuis. ‘Hij gaf je de ruimte en een veilige plek om te zijn wie je bent.’

Gelukkig weten we van zijn laatste dagen dat hij een grote glimlach op zijn gezicht had. Hij was al onderweg en wist waar hij heen ging: het heldere licht aan de andere kant.

Waar de 3 mannen al in 2010 over spraken, is hij nu letterlijk aan het doen: de hemel bestormen. Zoals Mena van 12 jaar vorige week op een briefje schreef en in het ceremonievuur legde: ik wens je een mooie reis onderweg naar de hemel. 

Dag lieve Albert, heb het fijn daar en hou een plekje voor ons vrij! Tot die tijd bestormen wij de hemel hier op aarde en gaan we door met jouw en ons levenswerk. In ons werk leef jij voort. Dankbaar zijn wij dat jij bij ons was. En voor altijd bent.