Hilde

"Bijna 4 jaar geleden ging ik naar de huisarts omdat ik al een hele tijd veel pijn in mijn voeten had. Uit voorzorg werd er ook op glucose geprikt, en na de tweede prik was het duidelijk: diabetes type 2. Ik kreeg begeleiding van een praktijkondersteuner, maar ik had toch het gevoel dat ik maar “wat deed”. Ik miste belangrijke informatie en inzichten, maar echt veel energie of motivatie om erin te steken had ik toen ook niet. Ik bleef moe en de pijn bestreed ik vooral met veel stevige medicatie en verdovende crème. Toen er thuis meer rust in de tent kwam heb ik me aangemeld voor Keer Diabetes2 Om.

Als ik zo gezond mogelijk oud wilde worden, moest ik leren om mezelf op de eerste plek te zetten. Dat kostte heel wat moeite, ik ben opgevoed met het idee dat je eerst voor een ander zorgt en dat jij pas daarna komt. Dat is een hardnekkige overtuiging die me erg in de weg zat. In de groep leerden we hoe ons lichaam werkt, hoe het reageert op voeding, stress, slaapgebrek en beweging. We deelden verhalen, moedigden elkaar aan en startten direct een heel actieve Whatsapp groep. Er worden vrijwel dagelijks berichten in geplaatst. Dat houdt ons scherp.

Meteen bij de start van het programma ben ik gestopt met melk drinken (ik wist niet dat daar zoveel suiker in zat!) en de hele dag door suikervrije pepermuntjes eten. Ik drink vrijwel alleen nog maar water. Ik at al wel zoveel mogelijk onbewerkte producten, maar het snoepen was en is mijn grootste valkuil. Dat kost me echt nog veel moeite. Het lukt meestal wel, en soms nog niet.

Mijn bloedwaarden waren na 2 maanden helemaal goed en onder de diabetes normen. Ik gebruik nog maar 1 tablet metformine per dag in plaats van 3. We eten gezond en gevarieerd en vooral lekkerder. Ik ben een aantal kilo’s afgevallen, maar ik ben er nog lang niet. Dat is ook niet erg, stapje voor stapje kom ik er ook.

Mijn grootste leermoment in het programma was dat ik niet zo streng voor mezelf moest zijn. Ik ben altijd iemand geweest van alles of niets. Helemaal stoppen met snoepen of helemaal losgaan. Maar dit programma hóeft niet ineens helemaal foutloos te gaan. Dat is ook een onmenselijk hoge lat. Ik glijd heus nog steeds wel eens uit, maar ik pak nu de draad weer snel op zonder het gevoel te hebben dat ik gefaald heb en ik het dus net zo goed kan opgeven. Het programma is daar ook gemakkelijk genoeg voor.

Wat me ook erg geholpen heeft, is tegen zoveel mogelijk mensen vertellen waar ik mee bezig ben. Mijn gezin steunt me op alle fronten. Die openheid is belangrijk, ik zeg tenslotte niet uit flauwheid nee tegen gebak op een feestje. Maar je geeft iemand met notenallergie ook geen noten, toch? Suiker in alle vormen is niet goed voor mij, het maakt me weer een beetje zieker. Wie dat niet wil begrijpen, heeft dus niet het beste met mij voor. Laat mij zelf maar kiezen wat voor mij het beste is. Als ik dat doe, heb ik ook energie over voor anderen. Iedereen blij!"