VL Column: Diep verscholen achter de ziekte

1 op de 3 mensen is chronisch ziek. Ziekte zie je lang niet altijd met het blote oog. Daarom onderschatten de meeste werkgevers dit aantal ook. Net als de impact van ziek zijn. Het is niet alleen voor de economie, of voor het belang van de bedrijfsvoering belangrijk dat deze mensen blijven werken, maar vooral ook voor de mensen zelf. Ziekte niet openlijk bespreken maakt mensen nog zieker. Daar heeft niemand wat aan.

Tegen hun omgeving zeggen ze niets, ze gaan net zo lang door tot het niet meer lukt. Moeite met lopen, met focus, vriendelijk blijven tegen hun collega. Perfect gemaskeerd. Stel je de spanning voor die dat met zich meebrengt. Ik zie dagelijks mensen die dit doen. Als ze na hun werk thuis komen, doen ze hun de sluiers af, storten ze op de bank en gaan ze pijnlijk de nacht in. Van het vele doen of doen alsof. Als het donker is, hopen ze te kunnen slapen. Voor een beetje energie. Maar de volgende ochtend gaat het gemaskerde feest gewoon weer door. 

Als je een diagnose krijgt van een chronische ziekte zoals MS, de ziekte van Crohn, diabetes of reuma is dat ontwrichtend. Of je wil of niet. Natuurlijk wil je weten of je beter wordt, hoe je snel van de pijn afkomt, of je nog kunt werken, wat je zelf kunt doen. Toch blijft die laatste vraag vaak onbeantwoord en gaat de patiënt naar huis met een handvol pillen en het advies ermee te leren leven.

Als je ziek bent heb je te erkennen wat niet meer kan en wat wel. Je hebt andere keuzes te maken. Je hebt te zien wat bijdraagt aan de kwaliteit van jouw leven en wat niet. Ook in je werk, waar vaak het meest wordt gemaskeerd. Momenten van rust worden cruciaal. Juist als je ziek bent is het belangrijk dat je je voedt met eten dat voor je werkt. En openheid is minstens zo belangrijk.

Maar hoe dan?

Door er anders mee om te gaan. Ziek zijn doe je er namelijk niet even bij; het vraagt om openheid en bewuste keuzes. Van degene die ziek is, maar net zo goed van de mensen eromheen: de partner, ouder, collega en zeker ook de werkgever. Zeker daar, op de werkvloer, begint vaak het verschil.

Laten we achter de maskers kijken, vragen stellen en luisteren. Laten we samen onderzoeken wat er wel mogelijk is, waar rust nodig is, hoe taken anders verdeeld kunnen worden en welke aanpassingen lucht geven. Gezonde organisaties beginnen bij mensen die zichzelf mogen zijn, ook als ze ziek zijn. Werkgevers die dat erkennen, bouwen niet alleen aan welzijn, maar aan toekomstbestendige bedrijven.